|
|
کد مطلب: 182035
راز اجابت نشدن دعاى خوبان چيست؟
تاریخ انتشار : 1394/04/13 10:10:05
نمایش : 1050
استجابت نشدن دعاى خوبان به اين جهت است که خداوند نسبت به بندگان صالحش عنايت کامل دارد و اين عنايت باعث مى شود که او را از چيزهايى که باعث ضرر اوست حفظ کند.
 به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، استجابت نشدن دعاى خوبان به اين جهت است که خداوند نسبت به بندگان صالحش عنايت کامل دارد و اين عنايت باعث مى شود که او را از چيزهايى که باعث ضرر اوست حفظ کند. دعا کننده ، دعا مى کند و مقصود خود را دوست دارد، به خاطر اين که فکر مى کند سعادت او در همان چيزى است که مى خواهد و وقتى خداى متعال مى بيند او اشتباه مى کند و خير او در خلاف آن است ، در اين جا اجابت واقعى اين است چيزى به او بدهد که خير واقعى اوست ، نه چيزى که او آن را خير مى داند ولى باعث هلاکت اوست .
مردم نيز با يکديگر همين طور رفتار مى کنند. مثلا اگر کسى خيال کند در ظرفى که زهر است ، پادزهر قرار داده شده و در ظرفى که پادزهر است ، زهر ريخت شده و از پدرش بخواهد مايع درون ظرف را به او داده تا بنوشد و شفا پيدا کند ولى پدرش بداند، آنچه را مى خواهد سم است ، اجابت او اين است که از دادن آن به او خوددارى کرده و به او پادزهر بدهد.
رابطه انسان ها با دعا يعني درخواست از خداوند رابطه اي است که متأثر از معرفت آن ها نسبت به خود و خدايشان است، به هر ميزان که معرفت انسان نسبت به خود و خداوند بالا برود، بينش درست تري درباره دعا به دست خواهد آورد از جمله بينش او درباره استجابت دعا اصلاح خواهد شد. آيت الله حاج ميرزا جواد آقا ملکي تبريزي در کتاب المراقبات بحث دقيق و ظريفي در اين باره دارند.
استجابت نشدن دعاى خوبان به اين جهت است که خداوند نسبت به بندگان صالحش عنايت کامل دارد و اين عنايت باعث مى شود که او را از چيزهايى که باعث ضرر اوست حفظ کند؛ گرچه به خيال خود سعادتش در آن است ؛ مانند قصه حضرت خضر عليه السلام که آن بچه را کشت.
اگر فرض کنيم پدر و مادرش از روى نادانى فکر مى کردند خير آنها در زندگى و بقاى فرزندشان است و از خدا همين را مى خواستند، ولى خداوند مى دانست که در صورت زنده ماندن فرزند، پدر و مادر، کافر و هلاك مى شوند؛ در اين صورت اجابت دعاى آنان فقط در کشتن فرزندشان بود. دعا کننده ، دعا مى کند و مقصود خود را دوست دارد، به خاطر اين که فکر مى کند سعادت او در همان چيزى است که مى خواهد و وقتى خداى متعال مى بيند او اشتباه مى کند و خير او در خلاف آن است ، در اين جا اجابت واقعى اين است چيزى به او بدهد که خير واقعى اوست ، نه چيزى که او آن را خير مى داند ولى باعث هلاکت اوست . و مردم نيز با يکديگر همين طور رفتار مى کنند.
مثلا اگر کسى خيال کند در ظرفى که زهر است ، پادزهر قرار داده شده و در ظرفى که پادزهر است ، زهر ريخت شده و از پدرش بخواهد مايع درون ظرف را به او داده تا بنوشد و شفا پيدا کند ولى پدرش بداند، آنچه را مى خواهد سم است ، اجابت او اين است که از دادن آن به او خوددارى کرده و به او پادزهر بدهد و اگر بداند مايع درون ظرف سم و باعث نابودى اوست و آن را به او بدهد، خواهد گفت: من از پدرم پادزهر خواستم ولى به من زهر داد.
اجابت نشدن خواسته بنده، عين عنايت کامل است
خداوند نيز که از تمام جزئيات و خصوصيات بندگانش مطلع است ، مى داند فلان بنده طورى است که اگر مثلا مالى را که مى خواهد، به او عنايت کند، از رضايت و قرب پروردگار دور مى شود؛ گر چه او نداند و آن را از خدا بخواهد. عنايت کامل خدا در اين جا، اين است که او را از آن مال محروم کند و آن مال را به فقرى تبديل کند که از او فرار مى کرد، زيرا فقير تنها به اين جهت مال را مى خواست که خيال مى کرد سعادت او در آن است ؛ مانند کسى که خيال مى کرد محتويات ظرف پادزهر است. خداوند متعال نيز که مى داند بزرگترين سعادت براى او فقر است و بى نيازى باعث بدبختى اوست و او به خاطر نادانى خود آن را مى خواهد، اگر مال را به او عنايت نمايد، دعاى او را اجابت ننموده و اجابت حقيقى فقير نمودن اوست .
زيرا اعطاى مال شکل اجابت داشته ، ولى خالى از روح اجابت ا ست ولى عدم اعطاى مال بر عکس است . آنچه گفتيم بر گرفته از روايات بود؛ حتى در بعضى از روايات داريم : "خداوند به خاطر عنايتى که به بندگان مؤمنش دارد، اى بسا آنان را به گناهان کوچک مبتلا مى کند تا به عُجبى که بدتر از گناه و مايه نابودى اوست ، گرفتار نشود."
به هر صورت خداوند در رابطه با مؤمنين جز خير انجام نمى دهد، گرچه اعمال او با توجه به ويژگي ها و حالات فردى و با توجه به حکمت الهى ، متفاوت باشد و هر خيرى که مخالف با حکمت و عدل خدا نبوده و با ويژگيهاى مؤمن سازگار باشد، خداوند متعال با عنايت خود آن را به مؤمن عطا مى فرمايد گرچه مؤ من آن را نخواسته باشد.
پاسخ به شبهه اي درباره دعا
در اينجا اين سؤال پيش مى آيد که اگر عطاياى خداوند اين گونه است ، پس دعا چه فايده اى دارد؟ و معناى اجابت چيست ؟ بايد گفت : فايده دعا اصلاح حکم و حکمت الهى است، زيرا گاهى حالات و اعمال بنده به گونه اى است که حکمت الهى اقتضا مى کند او را از خير خاص محروم نمايد، ولى وقتى دعا با آن اعمال و حالات همراه شود، حکمت الهى اقتضا مى کند او را از آن خير محروم ننمايد. از طرف ديگر، دعا فوايد زياد ديگرى غير از اجابت دارد.
اميد بنده اي که به غير من اميدوار شود حتما قطع مى کنم
اميدوارى به خدا و قطع اميد از ديگران از عوامل ديگري است که راه را براي بيداري قلب باز مي کند. خداوند مى فرمايد: "و با اميد و آرزو و ترس او را بخوانيد." و در "کافى"و ساير کتابهاى معتبر نيز امام صادق عليه السلام و او از پدرانش عليهم السلام و آنها از پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم روايت کرده اند که خداوند متعال به يکى از پيامبرانش وحى کرد: "قسم به عزت و جلال و مجد و ارتفاع من بر عرشم ، بلاشک اميد هر کسى را که به غير من اميدوار شود حتما قطع مى کنم و بدون ترديد و حتما لباس خوارى در ميان مردم به او مى پوشانم و يقينا و به طور قطع او را از قرب خود کنار مى زنم ؛ و بى ترديد و بلاشک او را از پيوستن به خودم دور مى کنم.
در حالى که سختيها در دست من است اميد او در سختيها به ديگران و به ديگران اميدوار است و درِ ديگران را مى کوبد در حالى که کليد درها در دست من بوده و درها هم بسته است، و در من براى کسى که مرا بخواند باز است. کيست که در حوادث ناگوار به من اميد بسته و من اميد او را براى بر طرف شدن ناگواريش قطع کرده باشم ! کيست که براى کار مورد علاقه اش به من اميدوار شده و من اميد او را از خود قطع نموده باشم ! تمام آرزوهاى بندگان نزد من محفوظ است، ولى آنها به حفظ من راضى نشدند، آسمانهاى خود را پر از کسانى نمودم که از تسبيح من خسته نمى شوند و به آنان دستور دادم درها را بين من و بندگانم نبنديد ولى بندگانم به سخن من اعتماد نکردند.
آيا نمى داند اگر حادثه اى از حوادث ناگوار من به او برسد کسى جز من نمى تواند آن را برطرف کند ! آيا من که قبل از در خواست عطا مى کنم ، فکر مى کند اگر از من درخواست شود خواسته او را نمى دهم ! آيا من بخيلم که بنده ام مرا بخيل مى داند! آيا جود و کرم ، مال من نيست ! آيا عفو و رحمت به دست من نيست ! آيا محل آرزوها نيستم ! چه کسى غير من آرزوها را قطع مى کند! آيا اميدواران نمى ترسند که به غير من اميدوار مى شوند! اگر اهل آسمانها و زمينهايم همگى آرزو کنند و به هر کدام از آنان به اندازه تمام آنچه همگى آرزو کرده اند، بدهم به اندازه جز ذره اى از داراييم کم نمى شود. و چگونه مالى که من سرپرست اويم کم مى شود! چه بيچاره اند کسانى که از رحمتم مأيوس هستند، چه بدبختند کسانى که از دستوراتم سرپيچى کرده و من را در نظر ندارند."
با يقين به اجابت دعا کنيد
در حديث قدسى آمده است : "من نزد گمان بنده مؤمنم هستم، پس نبايد جز خير به من گمان داشته باشد." رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند: "در حالى به درگاه خداوند دعا کنيد که يقين به اجابت او داريد."
از امام صادق روايت شده که فرمودند: "وقتى که دعا کردى گمان کن که حاجت تو دم در است." و در روايت ديگرى چنين آمده است: "دلت را متوجه کن و گمان کن حاجت تو دم در است."
نيز روايت شده است: "فرعون در حال غرق شدن از موسى کمک خواست ولى موسي او را يارى نکرد، خداوند به موسى وحى کرد علت اين که فرعون را يارى نکردى ، اين بود که تو او را نيافريده اى و اگر از من يارى مى خواست ياري اش مى نمودم" داستان قارون و سرزنش خداوند، حضرت موسى را، به خاطر يارى نکردن او نيز معروف است.
|
|
شهرستان فارسان در یک نگاه |
|
|
خبرنگار افتخاري |
|
google-site-verification: google054e38c35cf8130e.html
google-site-verification=sPj_hjYMRDoKJmOQLGUNeid6DIg-zSG0-75uW2xncr8
google-site-verification: google054e38c35cf8130e.html
|
|
|
|